Bogota is de stad waar ik de afgelopen 9 maanden gewoond heb. De stad die ik een beetje saai vond als backpacker, maar o zo interessant als inwoner. Ruig, chaotisch en toch zo bescheiden met je 10 miljoen inwoners. Voor veel mensen lijk je misschien niet zo spannend en reizen veel reizigers al gauw door, maar stiekem ben je best wel ruig.

Bogota, wat ben je chaotisch en vies! Het getoeter valt nog mee, maar je maakt het wel goed met het geronk van alle auto’s en bussen. De geur van zwarte wolken van uitlaatgassen doen me elke keer weer afvragen of je al eens van klimaat-verandering hebt gehoord. Op elke hoek van de straat liggen zakken open gescheurd of lopen mannen met houten karren te graaien tussen het afval. Smerig zul je zeggen, maar wat is het fijn dat deze mannen er zijn. Zij houden rekening met het milieu, want het zijn de afvalscheiders van de stad. De gemeente brandt er liever niet hun handen aan, dus laten ze deze mannen snuffelen tussen het vuil om zo plastic en papier te verzamelen om te recyclen. Daar krijgen zij dan weer wat centjes voor. Iedereen happy!

Bogota, wat ben je bergachtig! Tegen de bergwanden beginnen de wijken van jouw stad, langzaam voortvloeiend naar beneden. De bergen steken ruig erbovenuit. Door het heuvelachtig gebied zijn er veel mogelijkheden om prachtige hikes te maken en de verscholen dorpjes rondom de stad te bezoeken. Je bent perfect om in te werken, zeker nu langzaam de grote bedrijven je ook weten te vinden. Vervolgens is het in het weekend prima ontstressen in de natuur die je omsloten heeft. Denk aan het dorpje witte dorpje Guatapé, het ruige nationale park Chingaza of La Chorrera, de langste waterval van Colombia. Allemaal in de buurt.

Bogota, wat ben je corrupt. Er was zoveel geld om de wegen te laten maken, maar op de een of andere gekke manier is dat verdwenen in de zakken van een paar ambtenaren. Daardoor heb je een wegennet als een gatenkaas. En dan de politie, ze zijn er voor je, helpen je waar nodig, of werken soms samen met de sinaasappelsap mevrouwtjes die me net afgeleid hebben om de man naast me m’n portemonnee te laten jatten. Eigen schuld dikke bult. Want iedereen weet het: “No dar Papaya”. Een spreuk die zegt dat als je iets aan iemand zijn oog laat ontvallen, diegene het mag pakken. Net zoals als je een papaya uit een boom mag plukken als je ‘m ziet. Je houdt het altijd spannend.

Bogota wat ben je grijs en zonnig tegelijkertijd. Doordat je tussen de Andes ligt en dicht bij de evenaar heb je geen seizoenen. Het hele jaar door regen en zon die elkaar afwisselen. Nou ja, het is meer grijs dan blauw. Maar ach… je hoeft ook nooit te denken wat je aandoet. Waar je wel een handje aan hebt is om het zo te laten plenzen dat de straten veranderen in rivieren. Een waterval over je heen door een langsrijdende auto is hierbij geen uitzondering. Daarom lekker genieten van iedere zonnestraal met zonnebrandcrème van minstens factor 30.

Bogota, wat ben je familiegezind. Zeker op zondag is het familie tijd tijdens de ciclovia! Helemaal uitgedost in sportkledij gaan de Bogotanen hun benen strekken, hun hond uitlaten of met helm op hun kop een flink stuk fietsen. Niet te ver, want anders worden ze moe. Daarnaast trekken vele families erop uit in de parken of in La Candelaria, het koloniale gedeelte. Kindjes krijgen een ballon naar keuze en er worden de nodige selfies gemaakt. Zodra dat moment aanbreekt is het waarschijnlijk al etenstijd en zitten alle restaurants overvol, want het belangrijkste moment van de dag is aangebroken: Lunch! Restaurants aan overvloed en voor ieder wat wils: Colombiaans, Aziatisch, Arabisch, Italiaans, Peruaans en ga zo maar door.

Bogota, wat ben je divers. Veel meer dan ik had gedacht. Ik ben dol op je koloniale centrum waar verschillende lagen van de bevolking langs alle traditionele winkeltjes wandelen, ik ben gek op Zona G en Zona T waar je aan goede restaurants geen gebrek hebt, ik ben een vaste klant bij de markt in Usaquen, waar het op zondagmiddag altijd gezellig rondslenteren is langs de kraampjes. Maar dat niet alleen, ook je economisch minder goede wijken hebben zo hun charme. De passie en Zuid-Amerikaanse gebruiken zijn hier het meest zichtbaar.

Bogota, wat heb ik tranen met tuiten gejankt in het vliegtuig toen de vliegtuigbanden de landingsbaan loslieten. Jammer om weg te gaan. Ik had je van tevoren onderschat, maar ik ben blij dat ik je nu goed heb leren kennen. Het was een toptijd, tot de volgende keer! Saai ben je zeker niet!